Το aLive, στα πλαίσια του 2ήμερου Lighting Roadshow που διοργάνωσε η εταιρία Kariotis Audio & Lighting στο θέατρο Βέμπο, συνάντησε τον κ. Μάρκο Τάγαρη θεατρικό παραγωγό & επιχειρηματία και ιδιοκτήτη του θεάτρου Βέμπο (και 8 ακόμα γνωστών θεάτρων) και πρόεδρο της νεοσύστατης Π.Ε.Θ. (Πανελλήνια Ενωση Θεάτρου) και φυσικά δεν αφήσαμε την ευκαιρία για μια συνέντευξη μαζί του - και μάλιστα πάνω στην ιστορική σκηνή του θεάτρου Βέμπο - να πάει χαμένη.
aLive: Βρισκόμαστε σε έναν ένδοξο χώρο και σε ένα θέατρο με βαρύ ονοματεπώνυμο. Αν θέλετε, πείτε μας δυο λόγια για τη δημιουργία και την πορεία αυτού του ιστορικού χώρου από το 1949 που το ίδρυσε η Σοφία Βέμπο έως σήμερα...
Οντως βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό χώρο. Το 1949 έγινε αυτό το ωραίο οίκημα που το είχε η Βέμπο, εδώ είπε όλα της τα μεγάλα τραγούδια και κατόπιν ο χώρος πέρασε για πολλά χρόνια στα χέρια του εξίσου μεγάλου Βαγγέλη Λιβαδά. Μετά το Λιβαδά παρέμεινε για κάποια χρόνια κλειστό κι εν συνεχεία το πήραμε εμείς ως εταιρία το 2014.
aLive: Πως το βρήκατε τότε ως χώρο? Τι όραμα είχατε? Πόσο δύσκολη ήταν αυτή σας η απόφαση τότε και αν αισθάνεστε δικαιωμένοι (καλλιτεχνικά και επιχειρηματικά) σήμερα, σχεδόν μια δεκαετία μετά...
Ο χώρος ήταν εγκαταλειμμένος. Πραγματικά βάλαμε πολύ κόπο, δουλειά και επενδύσαμε στο χώρο αυτό, που τον κάναμε και πάλι θέατρο. Εδώ φιλοξενήθηκαν πολύ καλές παραστάσεις, ξεκινήσαμε με το «Πριν το Χάραμα» των Ρέππα – Παπαθανασόυ και εν συνεχεία προχωρήσαμε.
Οσον αφορά το όραμά μας, το ότι βρισκόμαστε στον κλάδο των θεατρικών παραγωγών τα τελευταία 40 χρόνια, νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Δεν είμαστε περαστικοί.
Ξέρεις, ένα ενδιαφέρον στοιχείο όταν ανοίγεις έναν θεατρικό χώρο είναι το πως σε δέχεται όχι μόνο η αγορά, αλλά και η γειτονιά. Η διαδικασία έχει πάντα να κάνει με την έκδοση αδειών και όλων των τυπικών χαρτιών. Εμείς θυμάμαι ότι για να προφτάσουμε ξεκινήσαμε αρχικά δίχως όλα τα απαραίτητα χαρτιά και είναι χαρακτηριστικό ότι δεν μας έγινε ούτε μια καταγγελία, ούτε μια ενόχληση, γιατί το Βέμπο το ήθελε η γειτονιά και η περιοχή και αυτό είναι που εισπράξαμε και με άλλες εκδηλώσεις των περιοίκων. Ολο αυτό ήταν σημαντικό για εμάς.
aLive: Πόσο δύσκολη ήταν για εσάς η κατάσταση με την πανδημία και το κλείσιμο των θεάτρων? Ηταν ικανοποιητικά τα μέτρα στήριξης?
Η πανδημία ήταν μια άσχημη κατάσταση για όλο τον κόσμο, όμως θεωρώ ότι ο κλάδος ο δικός μας ήταν ίσως ο πιο ‘χτυπημένος’ απ’ όλους. Το θέαμα χτυπήθηκε πολύ. Ευτυχώς όμως βοήθησε η κυβέρνηση σημαντικά. Είμαι 40 χρόνια θεατρικός επιχειρηματίας και πρώτη φορά βλέπω τόσο ουσιαστική στήριξη. Ενιωσα ότι κάποιος μας είπε “εσείς υποφέρετε, πάρτε κάποια χρήματα” είτε επιστρεπτέες, είτε άλλη οικονομική βοήθεια που υπήρξε. Αν με ρωτάς λοιπόν αν θα ήθελα κάτι παραπάνω, θα ήμουν αχάριστος να σου πω ότι θα ήθελα…
aLive: Με τη λήξη της πανδημίας ο κόσμος φαίνεται ότι επέστρεψε μαζικά στο θέατρο και εν γένει στο θέαμα και το ακρόαμα, καθώς όλα αυτά του είχαν λείψει πολύ. Θεωρείτε ότι αυτό θα έχει έναν πιο μόνιμο χαρακτήρα ή πρόκειται απλά για ένα ‘ξεμπούκωμα’ και κάτι παροδικό?
Ο κόσμος επέστρεψε μαζικά και στο θέατρο, αλλά θεωρώ ότι όταν είσαι κλεισμένος μέσα για δυο χρόνια, όταν ανοίξει η πόρτα του έξω κόσμου, τότε ξεσπάς και προσπαθείς να καλύψεις το κενό. Ετσι γίνεται παντού. Φοβάμαι λοιπόν μήπως όλο αυτό ξεφουσκώσει. Και το αναφέρω, καθώς υπάρχει μια μικρή πτώση στη διαδρομή από το Νοέμβριο μέχρι τώρα, παρότι αναγνωρίζω ότι έχουν υπάρξει κάποια γεγονότα που έχουν δημιουργήσει ένα μη θετικό κλίμα. Αλλά ακόμα και αν ομαλοποιηθεί η κατάσταση και επιστρέψουμε στους πρό πανδημίας ρυθμούς, εμείς θα είμαστε πάντα εδώ. Εχουμε υπομονή και επιμονή εδώ και 40 χρόνια...
aLive: Πόσο δύσκολο είναι να είσαι θεατρικός επιχειρηματίας και παραγωγός σε μια χώρα όπως η Ελλάδα και μια μεγαλούπολη όπως η Αθήνα με έναν αδιαμφισβήτητο “θεατρικό πληθωρισμό” κάτι που επιβεβαιώνουν οι περισσότερες από 1.500 παραστάσεις ανά σεζόν και 300 θεατρικές σκηνές (από τις μικρότερες έως τις μεγαλύτερες, δίχως να υπολογίζονται διάφοροι πολυχώροι).
Και λίγες λές. Τα παιδιά όλων των κυρίων εδώ θέλουν να γίνουν τραγουδιστές, ποδοσφαιριστές και ηθοποιοί. Θέλουν να γίνουν όλοι ηθοποιοί, έτσι ανοίγουν μικρές σκηνές, μικροί χώροι και θεατράκια, που όλο αυτό αποτελεί τη σπορά για τα μεγαλύτερα θέατρα.
aLive: Πόσο ισχυρή είναι η θεατρική κουλτούρα του Ελληνα?
Σαφώς και υπάρχει και είναι και ισχυρή. Από την αρχαία Ελλάδα έως τις μέρες μας, αυτή η θεατρική κουλτούρα που αναφέρεις δεν έχει σβήσει. Ο Ελληνας αγαπάει και όσο μπορεί εξακολουθεί να στηρίζει το θέατρο.
aLive: Το θέατρο εκτός από κάθαρση, μυσταγωγία, εκπαίδευση κλπ είναι διάδραση, διασκέδαση, αλλά και show. Και κάτι τέτοιο στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό και στη συνεχή επένδυση σε νέες τεχνολογίες και στον άρτιο και σύγχρονο οπτικοακουστικό, φωτιστικό, ηλεκτρολογικό και μηχανολογικό εξοπλισμό. Πόσο σημαντική και καθοριστική θεωρείτε την αρωγή της τεχνολογίας στην τέχνη και πόσο επενδύετε εσείς σε αυτήν?
Η τεχνολογία μας βοηθάει πολύ. Είναι σύμμαχός μας και υποστηρίζει (και) τη θεατρική τέχνη που είναι αυτό που παράγουμε. Εμείς πάντα προσπαθούμε να επενδύουμε στην τεχνολογία και να μην μένουμε πίσω πουθενά, όσο μας το επιτρέπουν βέβαια οι συνθήκες και ο προυπολογισμός μας.
aLive: Και μιας και βρισκόμαστε στο θέατρό σας για μια παρουσίαση προϊόντων φωτισμού (το 2ήμερο Lighting Roadshow της εταιρίας Kariotis Audio & Lighting), θα ήθελα να σας θέσω το κλασικό δίλημμα που κυριαρχεί κυρίως στα θέατρα με την αντικατάσταση των λαμπτήρων πυρακτώσεως από LED. Αν έχετε κάνει μια οικονομοτεχνική μελέτη για τα θέατρά σας και έχετε ελέγξει τεχνολογίες, χρόνους απόσβεσης των LED κλπ. Και το ρωτάω αυτό, διότι προφανώς εσείς πληρώνετε τους λογαριασμούς ρεύματος, και μάλιστα σε μια περίοδο που η ενέργεια είναι πανάκριβη…
Ο τεχνικός προϊστάμενος των θεάτρων μας, ο Ηλίας Βακάκης έχει επιμεληθεί εδώ και καιρό την αλλαγή των περισσότερων θεατρικών φωτιστικών και από τα παλιά φωτιστικά με τους λαμπτήρες πυρακτώσεως όπως είπες, έχουμε πάει στα LED. Η οικονομία είναι αξιοσημείωτη, δίχως έκπτωση στην ποιότητα του φωτισμού πιστεύω.
Η μείωση στο λογαριασμό της ΔΕΗ με τα LED φωτιστικά είναι τεράστια. Κάποτε ερχόταν ο λογαριασμός της ΔΕΗ και είμασταν τρομοκρατημένοι πρίν καν τον ανοίξουμε.
Τώρα δεν συμβαίνει αυτό, παρά το γεγονός ότι τον τελευταίο ένα χρόνο τουλάχιστον βιώνουμε ενεργειακή κρίση και οι τιμές του ρεύματος έχουν αυξηθεί σημαντικά. Αρα ναι, η τεχνολογία είναι σύμμαχός μας σε όλα μας τα θέατρα. Η εταιρία μας Αφοι Τάγαρη έχει συνολικά 8 θέατρα.
Στο ξαναλέω, δεν κοιτάζω τους λογαριασμούς πιά, δεν παθαίνουμε εγκεφαλικά όταν έρχεται η ΔΕΗ. Παλιά είχαμε σημαντικά προβλήματα και ένα μεγάλο τμήμα των εσόδων μας, πήγαινε στο ρεύμα. Παλιά υπήρχαν Παρασκευές που πληρώναμε το ρεύμα με κόπο και αίμα για να μη μας το κόψουν και να έχουμε παραστάσεις το Σαββατοκύριακο.
Αντίστοιχες επενδύσεις έχουμε κάνει και στον τομέα του ήχου, αλλά και όπου αλλού χρειάζεται τεχνολογικά και θα συνεχίσουμε να κάνουμε και να ακολουθούμε την τεχνολογία όσο μπορούμε.
aLive: Κάπου διάβασα μια πραγματικά συγκινητική αναφορά του προκατόχου σας εδώ στο Βέμπο του κ. Βαγγέλλη Λιβαδά, που έλεγε “Χωρίς χρήμα ζω, χωρίς θέατρο όχι”. Πόσο ρεαλιστικό είναι πλέον αυτό στις μέρες μας?
Για εμας τους παλιούς θεατρικούς επιχειρηματίες, που από τους 30-40 που είμασταν έχουμε παραμένει 5-6, μπορώ με σιγουριά να σου πω ότι αυτό είναι κάτι ισχύει, καθώς το θέατρο είναι μέσα μας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Για τους νεότερους επιχειρηματίες δεν το γνωρίζω, αυτό είναι κάτι που θα το μάθουμε στην πορεία.
aLive: Είστε επίσης και πρόεδρος της νεοσύστατης ΠΕΘ (Πανελήνια Ενωση Θεάτρου), ποιά είναι τα βασικά θέματα που σας απασχολούν ως Ενωση.
Η Ενωση υπήρχε, διέκοψε μέσα στην κρίση και πρόσφατα επαναλειτούργησε. Είναι αρκετά τα θέματα που μας απασχολούν. Αυτό στο οποίο θα σταθώ όμως είναι ότι πρέπει να είμαστε σε καλή συνεργασία με τους ηθοποιούς. Οι ηθοποιοί είναι παιδιά μας. Εμείς ζούμε από αυτούς και αυτοί ζούνε από εμάς. Προσπαθούμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και να κατανοήσουμε όλοι ότι είμαστε μαζί σε όλο αυτό και συνυπάρχουμε. Νομίζω ότι θα συνεχίσουμε να συνυπάρχουμε ακόμα πιο ενωμένοι για τον κλάδο που υπηρετούμε όλοι μας από διαφορετικό πόστο…
